Bardzo korzystny wpływ na rozwój jazzowej techniki gitarowej w latach siedemdziesiątych wywarli gitarzyści z kręgu muzyki jazz-rockowej: Larry Coryell, a szczególnie John McLaughlin.
Technika i brzmienie gitary jazz-rockowej wywodzi się z muzyki rock. Aby określić bliżej technikę rock na gitarze, trzeba zaznaczyć, że swój początek ma ona w muzyce bluesowej. Cechą charakterystyczną warsztatu gitarzysty rockowego są struny, tak dobrane grubością, aby mogły być bez wysiłku podciągane palcami lewej ręki na gryfie, przynajmniej o sekundę wielką lub więcej, czasem o kwartę oraz wprowadzone w wibrację typu hl nosowego. Ta technika gry (omówiona w rozdziale „Wibracja") wraz z mniejszym lub większym sprzężeniem zwrotnym tworzy brzmienie gitary rockowej.
Poszukiwania, eksperymenty, postęp są zjawiskami bezsprzecznie pozytywnymi. W technice rock drzemią na pewno elementy, które jazz mógłby zaadaptować. Wśród pozytywnych przykładów należy wymienić Johna McLaughlina.