Pogłos można uzyskać sztucznie za pomocą specjalnego urządzenia. Jest ono umieszczane przy wzmacniaczach gitarowych jako pogłos tzw. „sprężynowy" (nazwa wzięta od konstrukcji urządzenia). Pogłosu tego nie należy mylić z efektem, jaki można uzyskać przy pomocy taśmowej echo-kamery oraz echa elektronicznego, które daje wielokrotne powtórzenie dźwięku. Pogłos sprężynowy jest pogłosem ciągłym, dającym niejako wydłużenie dźwięku. Urządzenie to wyposażone jest w jeden regulator, którym ustawiamy nasilenie efektu w stosunku do dźwięku podstawowego oraz nożny przełącznik, którym włączamy go i wyłączamy.
Użycie pogłosu związane jest z rodzajem muzyki oraz z akustyką wnętrza. Będąc zwolennikiem umiarkowanego używania pogłosu, chciałbym zwrócić uwagę na sposób oceny właściwego nasilenia efektu. W jazzie powinien być on tak ustawiony, aby było odczuwalne wrażenie pewnej przestrzeni, oddechu, ale żeby nie było słychać, że gitarzysta włączył sprężynowy pogłos.
Są takie sale, których akustyka ma własny pogłos, w dodatku nieraz w nadmiarze i włączanie wówczas „sprężyny" tylko pogarsza selektywność odbioru muzyki. Również w studiach nagrań lepiej zawierzyć lepszemu technicznie pogłosowi studyjnemu. Natomiast w salach wytłumionych i w klubach, zwłaszcza tych małych, przepełnionych - gitarzysta powinien korzystać z pogłosu umieszczonego w swoim wzmacniaczu.