Aby gitara stroiła dobrze we wszystkich pozycjach, należy przeprowadzić regulację menzury strun. W gitarach akustycznych jest to niemożliwe z uwagi na nieruchomy mostek, związany z przyklejonym do płyty rezonansowej strunnikiem. Tu można sobie radzić tylko doborem odpowiednich strun.
W gitarach elektrycznych i elektryczno-akustycznych z reguły dysponujemy mostkiem regulowanym bądź ruchomym. Aby regulacja odniosła pożądany skutek, trzeba mieć do dyspozycji komplet strun nowych lub takich, które jeszcze w miarę stroją. Teoretycznie idealnym rozwiązaniem byłoby, gdyby mostek ustawiony był dokładnie w odległości dwa razy większej od siodełka, niż odległość pomiędzy siodełkiem a XII progiem.
Praktyka wykazuje jednak, że przy takim ustawieniu dźwięki strun pustych są za wysokie, przy czym tendencję tę wykazują bardziej struny z grubszym rdzeniem. Samo dociśnięcie struny do gryfu powoduje nieznaczne zwiększenie naciągu struny, a co za tym idzie podwyższenie dźwięku. Stąd potrzeba zrobienia korekcji - konieczna jest nieco większa menzura niż wynikałoby to z suchych pomiarów.
Dobry nowy komplet strun charakteryzuje się tym, że ustawienie klocków pod strunami tworzy linię zbliżoną do prostej. Im lepszy komplet, tym równiejsze ustawienie mostka i tym lepsze strojenie strun. Przy czym regułą jest, że struny basowe powinny mieć nieco większą menzurę. Stąd produkowane są też mostki niewyregulowane, ale z przewidzianą już korektą w formie linii ukośnej do naciągu strun. Mostkiem takim możemy regulować menzurę całego kompletu ustawiając go w odległości optymalnej dla wszystkich strun.
Dysponując jednak mostkiem z niezależnie regulowaną menzura poszczególnych strun, powinniśmy przeprowadzić regulację dokładniejszą, a ponieważ będzie to gitara elektryczna lub elektryczno-akustyczna, należy kontrolować dźwięki za pośrednictwem wzmacniacza.
Różne są sposoby na ustawianie właściwej menzury. Można stroić oktawę graną na tej samej strunie, dla przykładu G-3.
Jeżeli oktawa jest za duża, zmniejszamy menzurę struny G-3 przesuwając pod nią klocek (za pomocą specjalnego wkrętu) w stronę gryfu. I odwrotnie, jeżeli oktawa jest za mała, to powiększamy menzurę przesuwając klocek w stronę tyłu gitary.
Można również porównywać flażolet oktawowy pustej struny z dźwiękiem granym w XII-tej pozycji. Jeżeli flażolet jest niższy, musimy powiększyć menzurę, a jeżeli jest wyższy, zmniejszamy ją. Na tej samej zasadzie możemy porównywać również flażolet kwintowy w XIX pozycji.
Jeżeli wymagana korekcja menzury nie mieści się w obrębie tolerancji mostka, strunę uznajemy za wadliwie wykonaną lub już zużytą. Nie należy jednak w używanym komplecie zmieniać poszczególnych strun, chyba że będą to też używane. Struny nowe zbyt różniłyby się barwą od pozostałych.
Regulację menzury strun przeprowadzamy co pewien czas. zależnie od jakości strun oraz zawsze po założeniu nowego kompletu. Trzeba pamiętać, że struny nowe wymagają ponownej regulacji nieraz już po tygodniu.