Komplet strun zawiera w sobie struny o różnej grubości, a trzy lub cztery z nich są owijane. Wskutek tego zróżnicowania nie zawsze uzyskujemy jednakową siłę brzmienia poszczególnych strun. W gitarze akustycznej możliwości wyrównania siły brzmienia strun praktycznie nie ma. Podkładanie, na wzór instrumentów smyczkowych, pod strunę brzmiącą głośnej skórki lub gumy w miejscu podparcia na mostku, zmienia barwę dźwięku. Jedyną gwarancją wyrównanego brzmienia jest jakość strun.
W gitarze elektrycznej lub elektryczno-akustycznej korekcja siły głosu poszczególnych strun jest możliwa pod warunkiem, że gitara jest zaopatrzona w odpowiednie przystawki. Nie znaczy to wcale, że nie musimy już dbać o dobór strun. Zbyt duża korekcja siły głosu robiona za pomocą ustawienia przystawek, powoduje niepotrzebne zróżnicowanie barwy i właściwości dynamicznych poszczególnych strun, a do tego gitary elektryczne uwypuklają nierówności brzmieniowe.
Ze względu na jakość dźwięku ważne jest ustawienie przystawek na odpowiedniej wysokości. Trzeba wiedzieć, że przystawka umieszczona blisko strun daje mocne impulsy do wzmacniacza, a więc w efekcie mamy dźwięk głośniejszy, przystawka umieszczona daleko od strun -dźwięk cichszy (oczywiście przy jednakowo ustawionej sile głosu w obu przypadkach). Nie sugeruję tu żadnej określonej wysokości przystawek, ponieważ ma ona wpływ również na barwę dźwięku, a przede wszystkim na właściwości dźwięku gitary, a to każdy gitarzysta powinien dobrać sobie sam.
Przy zbyt dużej odległości przystawek od strun, tzw. sygnał z gitary może być na tyle słaby, że odpowiednio rekompensujące ustawienie siły głosu we wzmacniaczu - spowoduje zakłócenia. Może się również zdarzyć, że zbyt słaby sygnał z gitary nie pobudzi do pracy urządzeń typu fuzz, sustainer itp. Przy ustawieniu przystawek bardzo blisko strun, trzeba zwrócić uwagę na to, aby struny podczas drgań nie obijały się o obudowę przystawek. Istnieje również niebezpieczeństwo, że zbyt mocny sygnał powodować będzie zniekształcenia dźwięku, a także poszczególne dźwięki mogą nie stroić lub być wytłumiane przez za bardzo zbliżone nadbiegunniki magnesów.
Ogólną korekcję siły brzmienia robimy, ustawiając przystawki w jednakowej odległości od strun basowych i wiolinowych. Dokładniej regulujemy za pomocą wkrętów znajdujących się pod poszczególnymi strunami. Ponieważ opierają się one na lekko wypukłym mostku i siodełku lub gryfie, odległość strun środkowych od płaskich zwykle przystawek jest większa niż odległość strun skrajnych. Wówczas pod strunami G-3 i D-4 odkręcamy wkręty o dwa obroty, a pod strunami H-2 i A-5 o jeden obrót (ilość obrotów podaję przykładowo).
W ramach tego ustawienia można zrobić jeszcze korekcję uwzględniającą indywidualne właściwości poszczególnych strun. Ponieważ grubość rdzenia struny ma wpływ na siłę sygnału, często przysparza kłopotów najniższa struna nieowijana G-3. Mimo równego ustawienia odległości od przystawek brzmi głośniej. Trzeba wtedy wkręcić nieco śrubkę pod tą struną, przez co oddalamy od niej magnes przystawki i zmniejszamy jej siłę brzmienia. Raz zrobiona korekcja powinna wystarczyć na czas używania kompletu strun.
Zobacz też