Jeśli nie chcemy aby brzmiał określony składnik akordu oznaczamy to za pomocą skreślenia, np.:
(…)
Jak już podawałem, akordy bardziej złożone określa się za pomocą cyfr 11, 13, a więc akord
(…)
Jeśli w tym akordzie ma być obniżona np. kwarta, to piszemy
(…)
a korzystając z innych oznaczeń napiszemy
(…)
Analogicznie akord
(…)
może być zapisany też jako
Dodając do tego możliwości enharmoniczne akord ten można też zapisać jako:
(……)
Nie jest też regułą, że znaki chromatyczne umieszcza się za cyfrą, oznaczającą dany składnik akordu. Można spotkać znaki chromatyczne umieszczone przed cyframi, np.
(…)
Wprowadza to spory zamęt, zwłaszcza gdy głosy są niedbale kopiowane z partytury, bo np. w akordzie zanotowanym w ten sposób:
D♭9
nie wiadomo, czy bemol odnosi się do symbolu literowego i wówczas byłby to akord Des-dur z noną wielką (oraz septymą małą), czy bemol odnosi się do cyfry 9 i wówczas byłby to akord D-dur z noną małą (i septymą małą). Co ma począć gitarzysta w tej sytuacji?!
Akord ten jest w rzeczywistości zapisany nieprawidłowo. Jeżeli jest to Des-dziewięć, wtedy powinien wyglądać tak: D♭9. Jeżeli natomiast jest to D-dur siedem z noną małą (często wymawiany “D siedem dziewięć minus”), to powinien wyglądać tak: D7♭9 –Maciej Bliziński 17:24, 21 maj 2005 (CEST)
Istnienie różnych notacji harmonicznych stawia muzyków jazzowych w konieczności przyswojenia sobie wszystkich systemów oznaczeń. W wypadku wątpliwości w odczytywaniu symbolu akordu z pomocą powinna przyjść wiedza i doświadczenie muzyczne.