Siła uderzenia a barwa dźwięku

W rozdziale o podstawowej barwie dźwięku wspomniałem o zależności pomiędzy ustawieniem siły głosu we wzmacniaczu, a barwą dźwięku. Zależność ta istnieje również w stosunku do siły uderzenia w strunę. Trzeba pamiętać, że akustycznie siła głosu będzie taka sama, gdy grając mocno, zredukujemy siłę głosu wzmacniacza, lub gdy grając lżej odpowiednio ją wzmocnimy. Zmieni się wówczas tylko barwa dźwięku i jego właściwości.

Omówimy najpierw sytuację wynikającą z lżejszego uderzenia przy rekompensacie wzmocnienia siły głosu we wzmacniaczu. Przede wszystkim dysponujemy wówczas dłuższym dźwiękiem. Dzieje się lak dlatego, że zmniejsza się wtedy atak w stosunku do dalszego przebiegu dźwięku, ponieważ im struna ma mniejszą amplitudę drgań, tym wolniej następuje spadek jej dynamiki - wybrzmiewania.

Dłuższy dźwięk nie jest jedyną zaletą takiego ustawienia. Następuje wówczas większa podatność dźwięku na artykulację oraz dynamikę. Dla gitarzysty jazzowego jest to na tyle ważne, że nie powinny go zrazić pewne niedogodności wynikające z omawianego ustawienia. A więc gra piano będzie nieco utrudniona, ponieważ do dźwięku dołączają się nazbyt wzmocnione efekty towarzyszące, jak tarcie kostki o strunę, rozmaite przypadkowe stuki i przede wszystkim słychać wówczas pracę lewej ręki, a więc zdejmowanie palca ze struny, przesuwanie przy zmianie pozycji itp. Przy nienajlepszym sprzęcie wzmaga się również „brum" i szumy własne wzmacniacza. Dlatego każdy gitarzysta powinien znaleźć indywidualny starannie wypośrodkowany stosunek siły uderzenia w strunę do ustawienia siły głosu we wzmacniaczu, mając na uwadze zależności, o których mówiłem i które przypominam w tabelce.