Staccato jest przeciwieństwem legata, a więc wskazuje na wykonywanie dźwięków krótko, z przerwami. Najprostszy i najbardziej uniwersalny sposób uzyskiwania staccata, na gitarze sprowadza się do skracania brzmienia strun przez odrywanie palców lewej ręki od gryfu zaraz po uderzeniu kostką w strunę. Należy przy tym zwrócić uwagę na to, aby palce lewej ręki po zwolnieniu docisku struny do progu, nie odrywały się przez chwilę od struny, tłumiąc ją tym całkowicie. Nagłe bowiem zdjęcie palca z brzmiącej struny nie tłumi całkowicie jej drgań, i powoduje w efekcie niepożądany dźwięk pustej struny. Staccato może być bardzo krótkie lub nieco dłuższe, aż do non legato. W zależności od tego regulujemy długość dźwięku, dociskając strunę do progu odpowiednią ilość czasu. Wymaga to szczególnego ćwiczenia, ponieważ w tym wypadku do uzyskania dźwięku, oprócz dwóch omawianych już elementów (skrócenie struny i uderzenie) dochodzi trzeci -precyzyjny w czasie i wykonaniu moment oderwania struny od progu. Przy niezbyt krótkim staccato i non legato stosowana jest czasem odmienna metoda gry: lewa ręka pracuje tak jak przy legato, prawą natomiast operujemy w specyficzny sposób - kostka po uderzeniu, dotyka brzmiącej struny tłumiąc ją, co w rezultacie daje efekt pauzy między dźwiękami.
Zarówno przy grze legato jak i staccato niezmiernie ważna jest precyzyjna synchronizacja obu rąk.