Gitara elektryczna (Solid-body)
Jest to gitara, która zamiast pudła rezonansowego posiada pełny blok najczęściej drewniany - stąd popularna w Polsce nazwa gitary elektrycznej - „deska". Ponieważ problem akustyczności w tym wypadku jest mało istotny, konstrukcja gitary elektrycznej uwzględnia przede wszystkim: mocny korpus, przykręconą do niego szyjkę, wzmocnioną prętem, a czasem i wstawkę z twardego drewna zapobiegającą skręcaniu się. Szyjka, podobnie jak w gitarach akustycznych, jest wąska, a gryf zaokrąglony, ale na ogół ilość progów jest nie mniejsza niż 22, choć zdarza się też i więcej. Dostęp do najwyższych pozycji jest lepszy niż w gitarach elektryczno-akustycznych, nawet tych z wycięciem.
Kształt samego korpusu ma znacznie mniejsze znaczenie jeśli chodzi o barwę dźwięku. Konstruktorzy mają tu na uwadze wygodę gry, względy estetyczne, ale również dobre wybrzmienie czyli sustain strun. Najdłużej wybrzmiewają struny zamocowane na mostkach, które mocno łączą się z korpusem. Najlepsze tego typu gitary to Gibsony model Les Paul. Korpusy tych gitar swoim kształtem „en face" przypominają tradycyjne gitary.
Najsłynniejsza gitara “deska” to Fender Stratocaster. Na rysunku pokazane są wszystkie elementy tego instrumentu. Korpus wymodelowany z pełnego drewna, gryf przykręcany do korpusu śrubami oraz mostek z systemem tremolo skonstruowany również przez Leo Fendera. Umożliwiał wibrowanie i obniżanie dźwięku pojedynczych strun i całych akordów.
Od końca lat siedemdziesiątych do ,,desek" coraz częściej montuje się mostek z systemem tremolo skonstruowany przez gitarzystę - konstruktora Floyd Rose‘a. Jest to mostek swobodnie zawieszony, przystosowany do podwójnej akcji - podciągania i opuszczania. Jest wyposażony w mikrostrojniki, regulację menzury i mini-imadełko do zamocowania struny. Gitary z takim mostem posiadają na siodełku gryfu blokadę strun, zwiększająca stabilność stroju.
Pod strunami gitara elektryczna ma umieszczone przeważnie trzy przetworniki elektromagnetyczne na ogół z regulowana wysokością i to często na każdą strunę z osobna. Na korpusie gitary zamocowane są potencjometry siły głosu, barwy tonu, przełącznik przystawek, gniazdo wyjściowe, a czasem dodatkowe przełączniki kilkupozycyjne, zawierające gotowe mikstury barwowe. Nieliczne modele zawierają również urządzenia elektroniczne w rodzaju aktywnych korektorów barwy.
Gitary elektryczne charakteryzują się czystym „elektrycznym" dźwiękiem, jaskrawym w górze, głębokim w dole (oczywiście jest to uzależnione od ustawienia korekcji wzmacniacza). Instrumenty te nie ,,sprzęgają się" ze wzmacniaczem lak łatwo, jak gitary posiadające pudło rezonansowe, przez co łatwiej dźwięk przesterować i grać kontrolowanym sprzężeniem zwrotnym. Dobrze współpracują ze wzmacniaczem dużej mocy, są wygodne, trwałe i łatwe w transporcie. Najlepiej też współpracują z różnego rodzaju przetwornikami dźwięku jak: wahwah, fuzz, flanger, chorus itp.
Elektryczna, gitara